Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ ? ΜΕΡΟΣ 5Ο
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΓΚΑΖΗΣ (ΑΛΑΤΣΑΤΑ 1915 – Ν. ΕΡΥΘΡΑΙΑ 1980)
Ο ξυπόλυτος μαραθωνοδρόμος με την Oλυμπιακή δάδα
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι αγωνιστικές δραστηριότητες στη Νέα Ερυθραία από την εποχή της ιδρύσεως της και μέχρι το 1940 δεν περιορίζονται μόνο στις ποδοσφαιρικές συναντήσεις.
Η κατασκευή του Ζηρίνειου σταδίου τον Ιούλιο του 1932, αποτελεί πρόκληση απασχόλησης της πρώτης Ερυθραιώτικης νεολαίας και σε άλλα αθλήματα, όπως η πετοσφαίριση (βόλευ) καλαθοσφαίριση (μπάσκετ), κολύμβηση, σκοποβολή και κυρίως ο κλασικός αθλητισμός, με την εγγραφή ερυθραιωτών στον Αθλητικό Όμιλο Κηφισιάς (ΑΟΚ) όπου διακρίνονται σε εσωτερικούς αλλά και δια\συλλογικούς αγώνες . Επίσης δημιουργείται κοινοτική ομάδα κλασικού αθλητισμού και συλλογική στο βόλεϋ.
Η ΑΘΛΗΤΙΚΗ
ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ ΤΟΥ
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή οι γονείς του Δημήτρης και Δέσπω μαζί με τα τρία παιδιά τους, δυο αγόρια και ένα κορίτσι καταφεύγουν και εγκαταστάθηκαν το 1924 στον τότε προσφυγικό συνοικισμό της Ν. Ερυθραίας στην σημερινή οδό Φωκαίας 25 όπου εξακολουθούν να κατοικούν οι απόγονοι της οικογένειας.
Ο Σπύρος Γιαγκάζης, μικρότερος από τα αδέρφια του, μεγαλώνει κάτω από τις αντίξοες συνθήκες εκείνης της εποχής. Από νεαρή ηλικία και σε αντίθεση με την ενασχόληση των συνομηλίκων του με το ποδόσφαιρο στρέφει το ενδιαφέρον του στους αγώνες δρόμου ημιαντοχής και κυρίως αντοχής.
Αν και εξασκεί το κοπιαστικό επάγγελμα του κτίστη, μικρόσωμος αλλά αεικίνητος με πείσμα και πραγματική αφοσίωση γυμνάζεται μόνος του κάτω από δύσκολες και πρωτόγονες συνθήκες. Πηγαίνει και γυρίζει τρέχοντας στη δουλειά του. ενώ στις λίγες ελεύθερες ώρες του διασχίζει αποστάσεις μέχρι το ρέμα του Λοβέρδου και τον Διόνυσο, περιοχές με πόσιμο νερό, οπού ξεκουράζεται και επιστρέφει ακμαίος.
Η λειτουργία του Ζηρινείου με στίβο 280 μέτρων δίνει την ευκαιρία καλύτερης προπόνησης, ενώ η μετάβαση και επιστροφή του εκεί γίνεται βέβαια πάντοτε τροχάδην. Αξιοσημείωτο είναι ότι πάντοτε αγωνίζεται ξυπόλητος και κατά κάποιο τρόπο αποτελεί τον πρόδρομο του θρυλικού Ολυμπιονίκη της Ρώμης (1960 ξυπόλητος), και του Τόκιο (1964 με παπούτσια Αιθίοπα Αμπεμπέ Μπικίλα .)
Ο Σπύρος Γιαγκάζης καθώς τρέχει και εκτός στίβου τερματίζει συχνά με ματωμένα πέλματα. Στη φωτογραφία που δημοσιεύεται τα αθλητικά του παπούτσια είναι ζωγραφιστά (ρετούς), έργο του φωτογράφου προφανώς λόγω της λήψης της σε στούντιο.
Η πρώτη σημαντική του επιτυχία ανιχνεύεται στις 26 Οκτωβρίου 1934 στα «Α.΄ΑΜΑΡΟΥΣΙΑ» που τελέστηκαν προς τιμή του τότε εκεί εορτάζοντας κοινοτάρχη Δημήτριου Μόσχα. Συμμετέχει στο αγώνισμα «Γύρος του Αμαρουσίου» αποστάσεως 10.000 μέτρων με εκκίνηση και τερματισμό την πλατεία Κασταλίας. Κατακτά την πρώτη θέση με χρόνο 40?.05΄ και χαρακτηριστική άνεση καθώς ο δεύτερος τερματίζει σε 42΄.10΄και είναι ο Μαρουσιώτης Μέξης αναγνωρισμένος δρομέας αντοχής και 2ος νικητής τον Αύγουστο του ίδιου έτους στον ημιμαραθώνιο (Λίμνη Μαραθώνος-Ζηρίνειο) κατά τη διάρκεια των αγώνων «ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ» της Αττικής.
Το 1936 γίνεται επίσημα αθλητής του τμήματος στίβου του Α.Ο. Κηφισιάς και συμμετέχει στους διασυλλογικούς αγώνες «ΤΑ ΑΒΕΡΩΦΕΙΑ» που διεξάγονται στο Παναθηναϊκό Στάδιο με τα ακόλουθα αποτελέσματα.
15 Μαρτίου:
ΑΟΚ-Α.Ε. Εμποροϋπαλλήλων
1500: 2ος με χρόνο: 5΄.12΄.4
5000: 1ος με χρόνο 18.48΄.8
5 Απριλιου:
ΑΟΚ ? Ηρακλής Κοκκινιάς?Κορυδαλλού
15000: 4ος 4.58.?4
5.000: 1ος με χρόνο 18΄10΄.6
4 Μαΐου
ΑΟΚ- Πανεπιστήμιο Αθηνών
15000: 3ος με χρόνο 4.΄55΄.2
5000: 2ος με χρόνο 18.΄27.΄8
Στις 14 Ιουνίου 1936 στους αγώνες Α΄Βενιζέλεια στα Χανιά συμμετέχει στο Βενιζέλειο Δρόμο (Χανιά Ακρωτήρι- Χανιά) αποστάσεις 10.500 μέτρα και κατατάσσεται 9ος μεταξύ 40 αθλητών.
Η σημαντικότερη όμως αθλητική του επιτυχία έρχεται το 1937. Συμμετέχει μαζί με τους άλλους τους ερυθραιώτες (Δ. Ψάλτης ? Γ. Δημάκης, -Α. Καραμπέλας)στους Α. Παγκοινοτικούς Αγώνες Αττικής στο Παναθηναϊκό Στάδιο στους οποίους λαμβάνουν μέρος όλες οι κοινότητες με 250 αθλητές. Το Σάββατο 12 Ιουνίου τερματίζει 4ος στο δρόμο 5.000 μέτρων. Την επόμενη αμέσως ημέρα, Κυριακή 13 Ιουνίου 1937 διεξάγεται ο αγώνας 10.000 μέτρων επί δημοσίας Οδού (Μοσχάτο-Φάληρο, Λ. Συγγρού-Στάδιο) με 25 αθλητές.
Ο Σπύρος Γιαγκάζης τέρας αντοχής συμμετέχει και τερματίζει άνετα 1ος νικητής με χρόνο 39΄.50΄ με δεύτερο τον αθλητή Τραυλό του Μοσχάτου με επίδοση 41΄.30΄.
Σε λίγες ημέρες στις 28 Ιουνίου τρέχει Μαραθώνιο με σκοπό της πρόκρισή του για την βαλκανικής ομάδας. Η υπερβολική ζέστη και η φυσιολογική κούραση από τους συνεχείς αγώνες δεν του επιτρέπουν να τερματίζει καθώς εγκαταλείπει τον αγώνα στο 20 χιλιόμετρο. Στον μαραθώνιο αυτό τερματίζουν μόλις επτά αθλητές.
Στις 15 Ιανουαρίου 1938 ως ανεξάρτητος αθλητής καθώς το τμήμα στίβου του Α.Ο.Κ. έχει διαλυθεί συμμετέχει στους αγώνες προς τιμήν των γάμων του τότε διαδόχου Παύλου με την Φρειδερίκη.
Τερματίζει πρώτος σε αγώνα 5.550 μέτρων (Άλσος Νέας Σμύρνης-Παναθιναικό Στάδιο) με χρόνο 20' και 50΄' και βραβεύεται με το κύπελλο του Δήμου Αθηναίων.
Περαιτέρω στοιχεία για την αθλητική του δράση δεν έχουν ακόμα εξευρεθεί καθώς η έρευνα συνεχίζεται. Είναι όμως πιθανόν ο γάμος του και κατόπιν η στράτευσή του το 1938 η απόκτηση τέκνων, σε συνδυασμό με τον άλλο σκληρό αγώνα της βιοπάλης τον ανάγκασαν να διακόψει σε ηλικία 23 τη σταδιοδρομία του, η οποία έληξε αμετάκλητα με τον πόλεμο του 1940και τη γερμανική κατοχή που επακολούθησε και νέκρωσε όλες τις αθλητικές δραστηριότητες.
Ο ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΓΚΑΖΗΣ
ΛΑΜΠΑΔΗΔΡΟΜΟΣ
Η κορυφαία στιγμή της αθλητικής του σταδιοδρομίας αλλά ίσως και της ζωής του είναι η συμμετοχή του ως λαμπαδηδρόμου στους 11ους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936 που τελέστηκαν στο Βερολίνο.
Τότε καθιερώθηκε η μεταφορά της ιεράς φλόγας της Ολυμπίας στην πόλη τέλεσης των Αγώνων.
Ανάβει στις 20 Ιουλίου και την 1η Αυγούστου φθάνει στη γερμανική πρωτεύουσα αφού διανύει, μέσω 7 ωρών, 333 χιλιόμετρα με 3.461 λαμπαδηδρόμους.
Στην Ελλάδα ανήκουν 1.108 χιλιόμετρα και ισάριθμοι δρομείς. Ο Σπύρος Γιαγκάζης επιλέγεται και συμμετέχει στην μεταφορά της φλόγας για την οποία έχουν δηλώσει συμμετοχή άνω των 30.000 υποψήφιοι.
Η φλόγα φθάνει στις 22 Ιουλίου το απόγευμα στην Αθήνα. Στους ονομαστικούς καταλόγους των λαμπαδηδρόμων της περιοχής αναφέρεται μαζί με άλλους 21 δρομείς για την είσοδο και έξοδό της στην απόσταση μεταξύ Σκαραμογκό και Ιεράς Οδού, χωρίς να προσδιορίζεται επακριβώς ο τομέας που διασχίζει.
Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΔΑΔΑ
Η δάδα που προσκόμισε στον γράφοντα η κόρη του Δάφνη Γιαγκόζη αποτελείται από καθαρό ?λαμπερό? ατσάλι έχει ύψος 27 εκ. και βάρος 470 γραμμάρια
Στο πάνω μέρος της (πλατφόρμα)έχει οπή που υποδέχεται τον φθαρτό καιόμενο δαυλό.
Στη λαβή της μήκους 24 εκατοστών έχει χαραγμένα τον γερμανικό αετό τα ονόματα της Ολυμπίας και των 7 πρωτευουσών της διαδρομής, τις λέξεις πιο ψηλά – πιο γρήγορα – πιο δυνατά καθώς και τον τόπο και την διάρκεια των αγώνων. Στη στρογγυλή βάση αναγράφονται μεταξύ άλλων ο σχεδιαστής Κάρλ Πλέκε και ο κατασκευαστικός οίκος Κρούπ. Ανταποκρίνεται πλήρως στις προδιαγραφές που τηρεί η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή και είναι ίδια με εκείνη του Μουσείου των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία. Η δάδα δωρίζεται στους λαμπαδηδρόμους μαζί με αναμνηστικό δίπλωμα και αποτελεί πιστοποιητικό γνησιότητας. Στην περίπτωσή μας απονέμεται στο όνομα: Σπυρίδων Γιαγκάζης Δημητρίου (στα ελληνικά).
Η Δάφνη εμφανώς συγκινημένη δήλωσε ότι η δάδα αυτή αποτελεί ιερό κειμήλιο της οικογένειας και διατηρείται με ευλάβεια από γενιά σε γενιά.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο Σπύρος Γιαγκάζης ήρωας στους στίβους των αγώνων και της βιοπάλης σε πείσμα δύσκολων καιρών, ασχολήθηκε με ανιδιοτέλεια με τον αθλητισμό και διέπρεψε. Συνέχισε τον βίο του όπως πάντα σεμνός και αθόρυβος. Απέκτησε 11 παιδιά από τα οποία εν ζωή σήμερα είναι τα 5. Πέθανε στην Νέα Ερυθραία το 1980. Το παρόν δημοσίευμα είναι αφιερωμένο στην μνήμη του παλαιού και γνήσιου αυτού Ερυθραιώτη.
Υ.Γ.
Ας αναλογισθούμε, για σύγκριση, ότι στους σημερινούς ?σύγχρονους? καιρούς η Ολυμπιακή δάδα του 2004 δόθηκε σε τηλεπερσόνα και σε αοιδό για να διασχίσει την περιοχή μας και όχι στην ερυθραιώτισα πρωταθλήτρια Αλεξάνδρα Παπαγεωργίου η οποία συμμετέχει στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 και κατακτά την 12η θέση στο αγώνισμα της Σφαιροβολιάς
ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΓΚΑΖΗΣ (ΑΛΑΤΣΑΤΑ 1915 – Ν. ΕΡΥΘΡΑΙΑ 1980)
Ο ξυπόλυτος μαραθωνοδρόμος με την Oλυμπιακή δάδα
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Οι αγωνιστικές δραστηριότητες στη Νέα Ερυθραία από την εποχή της ιδρύσεως της και μέχρι το 1940 δεν περιορίζονται μόνο στις ποδοσφαιρικές συναντήσεις.
Η κατασκευή του Ζηρίνειου σταδίου τον Ιούλιο του 1932, αποτελεί πρόκληση απασχόλησης της πρώτης Ερυθραιώτικης νεολαίας και σε άλλα αθλήματα, όπως η πετοσφαίριση (βόλευ) καλαθοσφαίριση (μπάσκετ), κολύμβηση, σκοποβολή και κυρίως ο κλασικός αθλητισμός, με την εγγραφή ερυθραιωτών στον Αθλητικό Όμιλο Κηφισιάς (ΑΟΚ) όπου διακρίνονται σε εσωτερικούς αλλά και δια\συλλογικούς αγώνες . Επίσης δημιουργείται κοινοτική ομάδα κλασικού αθλητισμού και συλλογική στο βόλεϋ.
Η ΑΘΛΗΤΙΚΗ
ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΔΡΟΜΙΑ ΤΟΥ
Μετά την Μικρασιατική καταστροφή οι γονείς του Δημήτρης και Δέσπω μαζί με τα τρία παιδιά τους, δυο αγόρια και ένα κορίτσι καταφεύγουν και εγκαταστάθηκαν το 1924 στον τότε προσφυγικό συνοικισμό της Ν. Ερυθραίας στην σημερινή οδό Φωκαίας 25 όπου εξακολουθούν να κατοικούν οι απόγονοι της οικογένειας.
Ο Σπύρος Γιαγκάζης, μικρότερος από τα αδέρφια του, μεγαλώνει κάτω από τις αντίξοες συνθήκες εκείνης της εποχής. Από νεαρή ηλικία και σε αντίθεση με την ενασχόληση των συνομηλίκων του με το ποδόσφαιρο στρέφει το ενδιαφέρον του στους αγώνες δρόμου ημιαντοχής και κυρίως αντοχής.
Αν και εξασκεί το κοπιαστικό επάγγελμα του κτίστη, μικρόσωμος αλλά αεικίνητος με πείσμα και πραγματική αφοσίωση γυμνάζεται μόνος του κάτω από δύσκολες και πρωτόγονες συνθήκες. Πηγαίνει και γυρίζει τρέχοντας στη δουλειά του. ενώ στις λίγες ελεύθερες ώρες του διασχίζει αποστάσεις μέχρι το ρέμα του Λοβέρδου και τον Διόνυσο, περιοχές με πόσιμο νερό, οπού ξεκουράζεται και επιστρέφει ακμαίος.
Η λειτουργία του Ζηρινείου με στίβο 280 μέτρων δίνει την ευκαιρία καλύτερης προπόνησης, ενώ η μετάβαση και επιστροφή του εκεί γίνεται βέβαια πάντοτε τροχάδην. Αξιοσημείωτο είναι ότι πάντοτε αγωνίζεται ξυπόλητος και κατά κάποιο τρόπο αποτελεί τον πρόδρομο του θρυλικού Ολυμπιονίκη της Ρώμης (1960 ξυπόλητος), και του Τόκιο (1964 με παπούτσια Αιθίοπα Αμπεμπέ Μπικίλα .)
Ο Σπύρος Γιαγκάζης καθώς τρέχει και εκτός στίβου τερματίζει συχνά με ματωμένα πέλματα. Στη φωτογραφία που δημοσιεύεται τα αθλητικά του παπούτσια είναι ζωγραφιστά (ρετούς), έργο του φωτογράφου προφανώς λόγω της λήψης της σε στούντιο.
Η πρώτη σημαντική του επιτυχία ανιχνεύεται στις 26 Οκτωβρίου 1934 στα «Α.΄ΑΜΑΡΟΥΣΙΑ» που τελέστηκαν προς τιμή του τότε εκεί εορτάζοντας κοινοτάρχη Δημήτριου Μόσχα. Συμμετέχει στο αγώνισμα «Γύρος του Αμαρουσίου» αποστάσεως 10.000 μέτρων με εκκίνηση και τερματισμό την πλατεία Κασταλίας. Κατακτά την πρώτη θέση με χρόνο 40?.05΄ και χαρακτηριστική άνεση καθώς ο δεύτερος τερματίζει σε 42΄.10΄και είναι ο Μαρουσιώτης Μέξης αναγνωρισμένος δρομέας αντοχής και 2ος νικητής τον Αύγουστο του ίδιου έτους στον ημιμαραθώνιο (Λίμνη Μαραθώνος-Ζηρίνειο) κατά τη διάρκεια των αγώνων «ΤΑ ΠΑΤΡΙΑ» της Αττικής.
Το 1936 γίνεται επίσημα αθλητής του τμήματος στίβου του Α.Ο. Κηφισιάς και συμμετέχει στους διασυλλογικούς αγώνες «ΤΑ ΑΒΕΡΩΦΕΙΑ» που διεξάγονται στο Παναθηναϊκό Στάδιο με τα ακόλουθα αποτελέσματα.
15 Μαρτίου:
ΑΟΚ-Α.Ε. Εμποροϋπαλλήλων
1500: 2ος με χρόνο: 5΄.12΄.4
5000: 1ος με χρόνο 18.48΄.8
5 Απριλιου:
ΑΟΚ ? Ηρακλής Κοκκινιάς?Κορυδαλλού
15000: 4ος 4.58.?4
5.000: 1ος με χρόνο 18΄10΄.6
4 Μαΐου
ΑΟΚ- Πανεπιστήμιο Αθηνών
15000: 3ος με χρόνο 4.΄55΄.2
5000: 2ος με χρόνο 18.΄27.΄8
Στις 14 Ιουνίου 1936 στους αγώνες Α΄Βενιζέλεια στα Χανιά συμμετέχει στο Βενιζέλειο Δρόμο (Χανιά Ακρωτήρι- Χανιά) αποστάσεις 10.500 μέτρα και κατατάσσεται 9ος μεταξύ 40 αθλητών.
Η σημαντικότερη όμως αθλητική του επιτυχία έρχεται το 1937. Συμμετέχει μαζί με τους άλλους τους ερυθραιώτες (Δ. Ψάλτης ? Γ. Δημάκης, -Α. Καραμπέλας)στους Α. Παγκοινοτικούς Αγώνες Αττικής στο Παναθηναϊκό Στάδιο στους οποίους λαμβάνουν μέρος όλες οι κοινότητες με 250 αθλητές. Το Σάββατο 12 Ιουνίου τερματίζει 4ος στο δρόμο 5.000 μέτρων. Την επόμενη αμέσως ημέρα, Κυριακή 13 Ιουνίου 1937 διεξάγεται ο αγώνας 10.000 μέτρων επί δημοσίας Οδού (Μοσχάτο-Φάληρο, Λ. Συγγρού-Στάδιο) με 25 αθλητές.
Ο Σπύρος Γιαγκάζης τέρας αντοχής συμμετέχει και τερματίζει άνετα 1ος νικητής με χρόνο 39΄.50΄ με δεύτερο τον αθλητή Τραυλό του Μοσχάτου με επίδοση 41΄.30΄.
Σε λίγες ημέρες στις 28 Ιουνίου τρέχει Μαραθώνιο με σκοπό της πρόκρισή του για την βαλκανικής ομάδας. Η υπερβολική ζέστη και η φυσιολογική κούραση από τους συνεχείς αγώνες δεν του επιτρέπουν να τερματίζει καθώς εγκαταλείπει τον αγώνα στο 20 χιλιόμετρο. Στον μαραθώνιο αυτό τερματίζουν μόλις επτά αθλητές.
Στις 15 Ιανουαρίου 1938 ως ανεξάρτητος αθλητής καθώς το τμήμα στίβου του Α.Ο.Κ. έχει διαλυθεί συμμετέχει στους αγώνες προς τιμήν των γάμων του τότε διαδόχου Παύλου με την Φρειδερίκη.
Τερματίζει πρώτος σε αγώνα 5.550 μέτρων (Άλσος Νέας Σμύρνης-Παναθιναικό Στάδιο) με χρόνο 20' και 50΄' και βραβεύεται με το κύπελλο του Δήμου Αθηναίων.
Περαιτέρω στοιχεία για την αθλητική του δράση δεν έχουν ακόμα εξευρεθεί καθώς η έρευνα συνεχίζεται. Είναι όμως πιθανόν ο γάμος του και κατόπιν η στράτευσή του το 1938 η απόκτηση τέκνων, σε συνδυασμό με τον άλλο σκληρό αγώνα της βιοπάλης τον ανάγκασαν να διακόψει σε ηλικία 23 τη σταδιοδρομία του, η οποία έληξε αμετάκλητα με τον πόλεμο του 1940και τη γερμανική κατοχή που επακολούθησε και νέκρωσε όλες τις αθλητικές δραστηριότητες.
Ο ΣΠΥΡΟΣ ΓΙΑΓΚΑΖΗΣ
ΛΑΜΠΑΔΗΔΡΟΜΟΣ
Η κορυφαία στιγμή της αθλητικής του σταδιοδρομίας αλλά ίσως και της ζωής του είναι η συμμετοχή του ως λαμπαδηδρόμου στους 11ους Ολυμπιακούς αγώνες του 1936 που τελέστηκαν στο Βερολίνο.
Τότε καθιερώθηκε η μεταφορά της ιεράς φλόγας της Ολυμπίας στην πόλη τέλεσης των Αγώνων.
Ανάβει στις 20 Ιουλίου και την 1η Αυγούστου φθάνει στη γερμανική πρωτεύουσα αφού διανύει, μέσω 7 ωρών, 333 χιλιόμετρα με 3.461 λαμπαδηδρόμους.
Στην Ελλάδα ανήκουν 1.108 χιλιόμετρα και ισάριθμοι δρομείς. Ο Σπύρος Γιαγκάζης επιλέγεται και συμμετέχει στην μεταφορά της φλόγας για την οποία έχουν δηλώσει συμμετοχή άνω των 30.000 υποψήφιοι.
Η φλόγα φθάνει στις 22 Ιουλίου το απόγευμα στην Αθήνα. Στους ονομαστικούς καταλόγους των λαμπαδηδρόμων της περιοχής αναφέρεται μαζί με άλλους 21 δρομείς για την είσοδο και έξοδό της στην απόσταση μεταξύ Σκαραμογκό και Ιεράς Οδού, χωρίς να προσδιορίζεται επακριβώς ο τομέας που διασχίζει.
Η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΔΑΔΑ
Η δάδα που προσκόμισε στον γράφοντα η κόρη του Δάφνη Γιαγκόζη αποτελείται από καθαρό ?λαμπερό? ατσάλι έχει ύψος 27 εκ. και βάρος 470 γραμμάρια
Στο πάνω μέρος της (πλατφόρμα)έχει οπή που υποδέχεται τον φθαρτό καιόμενο δαυλό.
Στη λαβή της μήκους 24 εκατοστών έχει χαραγμένα τον γερμανικό αετό τα ονόματα της Ολυμπίας και των 7 πρωτευουσών της διαδρομής, τις λέξεις πιο ψηλά – πιο γρήγορα – πιο δυνατά καθώς και τον τόπο και την διάρκεια των αγώνων. Στη στρογγυλή βάση αναγράφονται μεταξύ άλλων ο σχεδιαστής Κάρλ Πλέκε και ο κατασκευαστικός οίκος Κρούπ. Ανταποκρίνεται πλήρως στις προδιαγραφές που τηρεί η Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή και είναι ίδια με εκείνη του Μουσείου των Ολυμπιακών Αγώνων στην Ολυμπία. Η δάδα δωρίζεται στους λαμπαδηδρόμους μαζί με αναμνηστικό δίπλωμα και αποτελεί πιστοποιητικό γνησιότητας. Στην περίπτωσή μας απονέμεται στο όνομα: Σπυρίδων Γιαγκάζης Δημητρίου (στα ελληνικά).
Η Δάφνη εμφανώς συγκινημένη δήλωσε ότι η δάδα αυτή αποτελεί ιερό κειμήλιο της οικογένειας και διατηρείται με ευλάβεια από γενιά σε γενιά.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ο Σπύρος Γιαγκάζης ήρωας στους στίβους των αγώνων και της βιοπάλης σε πείσμα δύσκολων καιρών, ασχολήθηκε με ανιδιοτέλεια με τον αθλητισμό και διέπρεψε. Συνέχισε τον βίο του όπως πάντα σεμνός και αθόρυβος. Απέκτησε 11 παιδιά από τα οποία εν ζωή σήμερα είναι τα 5. Πέθανε στην Νέα Ερυθραία το 1980. Το παρόν δημοσίευμα είναι αφιερωμένο στην μνήμη του παλαιού και γνήσιου αυτού Ερυθραιώτη.
Υ.Γ.
Ας αναλογισθούμε, για σύγκριση, ότι στους σημερινούς ?σύγχρονους? καιρούς η Ολυμπιακή δάδα του 2004 δόθηκε σε τηλεπερσόνα και σε αοιδό για να διασχίσει την περιοχή μας και όχι στην ερυθραιώτισα πρωταθλήτρια Αλεξάνδρα Παπαγεωργίου η οποία συμμετέχει στους Ολυμπιακούς αγώνες του 2004 και κατακτά την 12η θέση στο αγώνισμα της Σφαιροβολιάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου